Sander en ik zijn echte film fans. Met een collectie van over de 300 Dvd's denk ik ook wel dat wij ons echte filmkenners mogen noemen. Gister keken we eindelijk weer eens een nieuwe: <a href="http://www.imdb.com/title/tt1452628/">The Vanishing</a>. De trailer zag er goed uit en, ook niet geheel onbelangrijk: Hayden Christensen speelt erin. En ja, onze zoon is na hem vernoemd :-).
Waar gaat die over? Na een onverklaarbare stroomuitval verdwijnen de inwoners van Detroit één voor één van de aardbodem. Ze worden opgeslokt door de opdoemende duisternis, waarin zich sinistere silhouetten schuilhouden. Alleen in het licht ben je veilig. De laatste paar overlevenden verschansen zich in een bar waarvan de generator nog werkt. Maar hoe lang nog? Terwijl de laatste restjes daglicht verdwijnen en de fluisterende schaduwen opdoemen, proberen de overleden wanhopig aan de duisternis te ontsnappen....
Hoe was de film? Tsja. Spannend, wel eng, wel boeiend, omdat je zit te wachten op de uitleg. Wie zijn die schaduwen? Hoe komt het dat de dagen steeds korter duren? Waarom doen ze dit?
**SPOILER ALERT**
Helaas bleef die uitleg compleet uit. Na zoeken op internet komen we wel met een soort van verklaring. Namelijk dat het vrijwel regelrecht uit de bijbel lijkt te komen, het eeuwige gevecht tussen goed en kwaad (licht en duisternis). Er komen dan ook vrij veel referenties uit de bijbel voor, zoals het constante nummer 7. Ook de namen van de hoofd karakters zouden kunnen afkomen van karakters uit de bijbel. Het komt er eigenlijk een beetje op neer dat de duivel (duisternis) de aarde aan het overnemen is, god (licht) is lang genoeg de baas geweest. Ondanks dat vind ik het jammer dat dit niet meer uitgelegd word in de film. Daarbij is het einde afgeraffeld. Binnen een minuut of 10 is het "ineens" voorbij met een gigantisch open einde.
Aanrader? Tsja.. Slecht is hij nou ook weer niet. De schaduwen zijn erg mooi visueel uitgewerkt en zeker wel eng. Ook de spanning of de karakters wel of niet gegrepen gaan worden door de duisternis is merkbaar. Maar dat einde blijft me dwars zitten. Leuk om op tv te kijken, ik zou de dvd laten liggen als die duurder is dan 5 euro.
-Joyce
maandag 4 februari 2013
woensdag 30 januari 2013
Game Review: Dark Souls
Alternatieve titel: Doodgaan; aan de orde van de dag.
Even een korte intro, dit spel is moeilijk, niet te vergelijken met de games van de afgelopen paar jaar. Er wordt van de speler zelf veel verwacht. Als je het spel begint kan je je karakter aanmaken en kiezen uit een aantal klasses. Belangrijk detail, deze bepalen alleen je beginstatistieken en equipment, je bent helemaal vrij om ze daarna uit te bouwen zoals je zelf wilt. Een vechter kan een tovenaar worden en andersom, je kan je karakter aanpassen aan je eigen speelstijl. Er is niet een goed of fout, maar probeer je wel op 1 belangrijk aspect toe te leggen, als je namelijk van alles een beetje doet, ga je wel te kort schieten.
Hierna krijg je de intro te zien, er wordt enigzins uitgelegd hoe de wereld in elkaar zit en jouw rol hierin wordt dunnetjes beschreven en verdere uitleg is er op dit punt verder niet. Dit is al gelijk een groot verschil met andere games. Je wordt niet aan het handje genomen. Je zult zelf moeten uitzoeken wie je vertrouwd, item beschrijvingen lezen om achtergrond info te krijgen. Je weet zelfs niet eens waar je naar toe moet als je het "tutorial" gebied voorbij bent. Kleine tip, als je de baas al moeilijk vind, ben je bewust dat het alleen nog maar moeilijker wordt.
Geloof het of niet, maar dit geeft een enorm belonend gevoel. Je bent veilig door een gebied gelopen, eindelijk die vijand verslagen waar je al uren op vast liep en eindelijk je mooie nieuwe zwaard eeeennnnn.... dood. Al je souls weg. Ohja, klein detail: elke keer als je een vijand dood, krijg je souls. Dit is zeg maar de valuta van de game. Hiermee kan je je statistieken opwaarderen, verschillende items kopen, repareren en ook deze opwaarderen. Eigenlijk alles dus. Maar spaar je door met het risico dat je alles kwijt raakt, of geef je het elke keer weer uit, want uiteindelijk word alles wel duurder.
Als je bereid bent dit voor lief te nemen en niet opziet tegen een uitdaging, is deze game zeker voor jou. Het verhaal is dan ineens zeer de moeite waard, je keuzes hebben wel degelijk invloed op de spelwereld en je zult beloond worden voor al je inspanningen. De duistere sfeer neemt je mee door wat zonder twijfel, de beste RPG is die ik in jaren heb gespeeld.
Ook is er een interessant online toevoeging, die niets op dat van andere games lijkt. Je kan een "summon sign" achter laten, waardoor andere spelers jou in hun wereld kunnen oproepen. Vaak voor bossfights of andere moeilijke uitdagingen. Andersom, kun je hun summon signs gebruiken om ze in jouw wereld te roepen voor dezelfde doeleinden. Tevens is het ook mogelijk andere spelers te "invaden" (verschillende criteria kunnen worden gebruik afhankelijk van hoe je het spel speelt), om zo hun souls te bemachtigen. daarnaast kan je ook een rode summon sign achter laten, om een duel op te zetten. De PvP community is na anderhalf jaar nog steeds erg uitgebreid en zeer actief (vooral op Xbox Live, hoe het zit op PSN en PC, weet ik niet, maar blijkbaar een stuk minder druk), dus zelfs als je nu pas gaat spelen, is er echt nog genoeg te doen.
-Sander
Even een korte intro, dit spel is moeilijk, niet te vergelijken met de games van de afgelopen paar jaar. Er wordt van de speler zelf veel verwacht. Als je het spel begint kan je je karakter aanmaken en kiezen uit een aantal klasses. Belangrijk detail, deze bepalen alleen je beginstatistieken en equipment, je bent helemaal vrij om ze daarna uit te bouwen zoals je zelf wilt. Een vechter kan een tovenaar worden en andersom, je kan je karakter aanpassen aan je eigen speelstijl. Er is niet een goed of fout, maar probeer je wel op 1 belangrijk aspect toe te leggen, als je namelijk van alles een beetje doet, ga je wel te kort schieten.
Hierna krijg je de intro te zien, er wordt enigzins uitgelegd hoe de wereld in elkaar zit en jouw rol hierin wordt dunnetjes beschreven en verdere uitleg is er op dit punt verder niet. Dit is al gelijk een groot verschil met andere games. Je wordt niet aan het handje genomen. Je zult zelf moeten uitzoeken wie je vertrouwd, item beschrijvingen lezen om achtergrond info te krijgen. Je weet zelfs niet eens waar je naar toe moet als je het "tutorial" gebied voorbij bent. Kleine tip, als je de baas al moeilijk vind, ben je bewust dat het alleen nog maar moeilijker wordt.
Geloof het of niet, maar dit geeft een enorm belonend gevoel. Je bent veilig door een gebied gelopen, eindelijk die vijand verslagen waar je al uren op vast liep en eindelijk je mooie nieuwe zwaard eeeennnnn.... dood. Al je souls weg. Ohja, klein detail: elke keer als je een vijand dood, krijg je souls. Dit is zeg maar de valuta van de game. Hiermee kan je je statistieken opwaarderen, verschillende items kopen, repareren en ook deze opwaarderen. Eigenlijk alles dus. Maar spaar je door met het risico dat je alles kwijt raakt, of geef je het elke keer weer uit, want uiteindelijk word alles wel duurder.
Als je bereid bent dit voor lief te nemen en niet opziet tegen een uitdaging, is deze game zeker voor jou. Het verhaal is dan ineens zeer de moeite waard, je keuzes hebben wel degelijk invloed op de spelwereld en je zult beloond worden voor al je inspanningen. De duistere sfeer neemt je mee door wat zonder twijfel, de beste RPG is die ik in jaren heb gespeeld.
Ook is er een interessant online toevoeging, die niets op dat van andere games lijkt. Je kan een "summon sign" achter laten, waardoor andere spelers jou in hun wereld kunnen oproepen. Vaak voor bossfights of andere moeilijke uitdagingen. Andersom, kun je hun summon signs gebruiken om ze in jouw wereld te roepen voor dezelfde doeleinden. Tevens is het ook mogelijk andere spelers te "invaden" (verschillende criteria kunnen worden gebruik afhankelijk van hoe je het spel speelt), om zo hun souls te bemachtigen. daarnaast kan je ook een rode summon sign achter laten, om een duel op te zetten. De PvP community is na anderhalf jaar nog steeds erg uitgebreid en zeer actief (vooral op Xbox Live, hoe het zit op PSN en PC, weet ik niet, maar blijkbaar een stuk minder druk), dus zelfs als je nu pas gaat spelen, is er echt nog genoeg te doen.
-Sander
dinsdag 1 januari 2013
Online Gaming: Need for Speed World
Alternatieve titel: Gemakzucht is niet perse slecht.
Need for Speed World is geloof ik alweer een jaartje of 2 in de running, dus eens kijken wat het is eigenlijk. Grafisch gezien, is het wat je mag verwachten van een NFS game, het ziet er netjes vezorgd uit, zeker de modellen van de verschillende auto's. Het spel ziet er overigens ook heel netjes uit op een wat meer middelmatige PC, dus in principe kan iedereen spelen die een fan is van de NFS serie, of gewoon een wat meer arcade achtige racer wilt spelen. Iemand die NFS Carbon of Most Wanted heeft gespeed (niet de remake die onlangs is verschenen overigens), zal het spel heel makkelijk herkennen: men heeft namelijk de fictionele steden van Carbon en Most Wanted aan elkaar geplakt. Een beetje gemakzuchtig, maar het zorgt wel voor veel herkenning.
Qua gameplay is het ook gewoon wat je mag verwachten, de controls zijn eigenlijk best prettig met een toetsenbord, zeker een pluspunt te noemen, dus je hoeft niet perse met een controller te komen om echt goed te kunnen sturen, dit verlaagt de instap drempel. Daarnaast zijn er ook standaard RPG achtige elementen aanwezig, je kan levelen door middel van reputation en je verdiend geld door te racen. Dat geld kan later weer besteed worden aan het uiterlijk van je auto en verschillende upgrades en uiteindelijk naar betere modellen. Echter, het doel van reputation ontgaat me enigzins, aangezien je alles wat je wilt kan kopen, zolang je er genoeg geld voor hebt. Onderdelen, upgrades en uiterlijke kenmerken zijn niet level gebonden, dus je kan in principe even sparen en daarna meteen het beste van het beste kopen. Er is ook geen enkele reden om een slechtere upgrade te kopen, om deze later weer te vervangen, gewoon 1 race extra en je kan de beste kopen.
Hier lijkt dan ook de gemakzucht weer om de hoek te komen. Je level heeft geen invloed op het spel, de beste auto's (de S class auto's), zijn alleen met echt geld te kopen en het is alleen racen wat de klok slaat. Je kan je dan ook afvragen wat een grote open wereld als meerwaarde heeft, waar je met andere spelers rondrijdt. Antwoord: niet veel. Het enige echte verkoop punt van deze game, is dat anderen kunnen zien wat voor moois je hebt gemaakt, zonder te hoeven racen. Maar als je Carbon of Most Wanted hebt gespeeld, weet je dat je dat toch wel te zien krijgt als je online tegen anderen racete. Het feit dat je overigens dwars door anderen heen rijdt als je vrijelijk rondrijdt, draagt hier aan bij, je krijgt echt het gevoel dat anderen er alleen voor de sier zijn.
Wat dat betreft lijkt het ietwat weg te hebben van een (succesvolle?) cashgrab, maar EA heeft hier een beetje een reputatie voor de laatste tijd. Het gemakzucht straalt van de game af, de beste auto's zijn alleen met echt geld te kopen, overigens ongeveer 75% van de 120+ auto's die in het spel zitten zijn alleen met echt geld te kopen, dus dat betekend dat je nooit echt mee kan, het idee achter F2P modellen, is volgens mij, dat als iemand het spel leuk genoeg vind, het bedrijf erachter kan belonen over zijn tevredenheid. League of Legends heeft dit briljant gedaan overigens. Niet zoals EA de laatste tijd doet (zie mijn Star Wars the Old Republic review), het geld uit zijn klanten wringen.
-Sander
Need for Speed World is geloof ik alweer een jaartje of 2 in de running, dus eens kijken wat het is eigenlijk. Grafisch gezien, is het wat je mag verwachten van een NFS game, het ziet er netjes vezorgd uit, zeker de modellen van de verschillende auto's. Het spel ziet er overigens ook heel netjes uit op een wat meer middelmatige PC, dus in principe kan iedereen spelen die een fan is van de NFS serie, of gewoon een wat meer arcade achtige racer wilt spelen. Iemand die NFS Carbon of Most Wanted heeft gespeed (niet de remake die onlangs is verschenen overigens), zal het spel heel makkelijk herkennen: men heeft namelijk de fictionele steden van Carbon en Most Wanted aan elkaar geplakt. Een beetje gemakzuchtig, maar het zorgt wel voor veel herkenning.
Qua gameplay is het ook gewoon wat je mag verwachten, de controls zijn eigenlijk best prettig met een toetsenbord, zeker een pluspunt te noemen, dus je hoeft niet perse met een controller te komen om echt goed te kunnen sturen, dit verlaagt de instap drempel. Daarnaast zijn er ook standaard RPG achtige elementen aanwezig, je kan levelen door middel van reputation en je verdiend geld door te racen. Dat geld kan later weer besteed worden aan het uiterlijk van je auto en verschillende upgrades en uiteindelijk naar betere modellen. Echter, het doel van reputation ontgaat me enigzins, aangezien je alles wat je wilt kan kopen, zolang je er genoeg geld voor hebt. Onderdelen, upgrades en uiterlijke kenmerken zijn niet level gebonden, dus je kan in principe even sparen en daarna meteen het beste van het beste kopen. Er is ook geen enkele reden om een slechtere upgrade te kopen, om deze later weer te vervangen, gewoon 1 race extra en je kan de beste kopen.
Hier lijkt dan ook de gemakzucht weer om de hoek te komen. Je level heeft geen invloed op het spel, de beste auto's (de S class auto's), zijn alleen met echt geld te kopen en het is alleen racen wat de klok slaat. Je kan je dan ook afvragen wat een grote open wereld als meerwaarde heeft, waar je met andere spelers rondrijdt. Antwoord: niet veel. Het enige echte verkoop punt van deze game, is dat anderen kunnen zien wat voor moois je hebt gemaakt, zonder te hoeven racen. Maar als je Carbon of Most Wanted hebt gespeeld, weet je dat je dat toch wel te zien krijgt als je online tegen anderen racete. Het feit dat je overigens dwars door anderen heen rijdt als je vrijelijk rondrijdt, draagt hier aan bij, je krijgt echt het gevoel dat anderen er alleen voor de sier zijn.
Wat dat betreft lijkt het ietwat weg te hebben van een (succesvolle?) cashgrab, maar EA heeft hier een beetje een reputatie voor de laatste tijd. Het gemakzucht straalt van de game af, de beste auto's zijn alleen met echt geld te kopen, overigens ongeveer 75% van de 120+ auto's die in het spel zitten zijn alleen met echt geld te kopen, dus dat betekend dat je nooit echt mee kan, het idee achter F2P modellen, is volgens mij, dat als iemand het spel leuk genoeg vind, het bedrijf erachter kan belonen over zijn tevredenheid. League of Legends heeft dit briljant gedaan overigens. Niet zoals EA de laatste tijd doet (zie mijn Star Wars the Old Republic review), het geld uit zijn klanten wringen.
-Sander
zaterdag 15 december 2012
Movie night: Terminator 2
Alternatieve titel: Paradox verpest.
Kleine intro, ik vind dit absoluut een van de beste actie films tot op heden, echter zijn er wel een paar dingen die gewoon weg niet meer kloppen aan het verhaal, na deel 1. Disclaimer: er zitten aspecten bij die het plot weggeven, niet lezen als je dit niet wilt weten.
Enige tijd geleden had ik het over The Terminator en voornamelijk het verhaal hierbij. Een van de grootste ergenissen, is dat de tijdslijn verpest is. Ten eerste is John te oud voor de leeftijd die hij zou moeten hebben. In de tijds/verhaallijn, speelt deel twee, zich tien jaar af na deel een. Echter is John een jaar of 14 meen ik in de film. Maar het grootste probleem, is dat ze de "paradox" van deel een breken. In deel een, had ik uitgelegd, dat Reese, John en Skynet elkaars bestaan garanderen. Echter, aan het einde van dit deel, is Skynet volledig gewist uit het bestaan. Cyberdyne Systems wordt opgeblazen, alle materialen, vindingen die kunnen leiden naar de ontwikkeling van Skynet vernietigd en beide Terminators verdwijnen in het niet in een grote pot gesmolten metaal. En daar komt gelijk het probleem om de hoek: geen Skynet, geen John.
Er is absoluut niets mis met vervolgen willen maken, maar je moet je ook afvragen of het wel kan en past. In dit geval absoluut niet. Als actie film heb ik er echt niets op aan te merken. Spanning, geweldide achtervolgingsscènes, spectaculaire grafische pracht rondom de T-1000 (waarvoor deze film nog een oscar heeft gewonnen) en vandaag de dag, kan deze film zich nog best goed staande houden. Gewoon jammer dat het verhaal zo verpest is geraakt.
De films die erna komen, kan je met een korrel zout nemen, echter sluiten deze weer aan op de tv serie die een paar geleden is uitgekomen, dus eigenlijk zit je met 2 verschillende tijdslijnen, maar daar zal ik volgende keer wat meer over uit de doeken doen. (Spoiler: niet veel goeds).
-Sander
Kleine intro, ik vind dit absoluut een van de beste actie films tot op heden, echter zijn er wel een paar dingen die gewoon weg niet meer kloppen aan het verhaal, na deel 1. Disclaimer: er zitten aspecten bij die het plot weggeven, niet lezen als je dit niet wilt weten.
Enige tijd geleden had ik het over The Terminator en voornamelijk het verhaal hierbij. Een van de grootste ergenissen, is dat de tijdslijn verpest is. Ten eerste is John te oud voor de leeftijd die hij zou moeten hebben. In de tijds/verhaallijn, speelt deel twee, zich tien jaar af na deel een. Echter is John een jaar of 14 meen ik in de film. Maar het grootste probleem, is dat ze de "paradox" van deel een breken. In deel een, had ik uitgelegd, dat Reese, John en Skynet elkaars bestaan garanderen. Echter, aan het einde van dit deel, is Skynet volledig gewist uit het bestaan. Cyberdyne Systems wordt opgeblazen, alle materialen, vindingen die kunnen leiden naar de ontwikkeling van Skynet vernietigd en beide Terminators verdwijnen in het niet in een grote pot gesmolten metaal. En daar komt gelijk het probleem om de hoek: geen Skynet, geen John.
Er is absoluut niets mis met vervolgen willen maken, maar je moet je ook afvragen of het wel kan en past. In dit geval absoluut niet. Als actie film heb ik er echt niets op aan te merken. Spanning, geweldide achtervolgingsscènes, spectaculaire grafische pracht rondom de T-1000 (waarvoor deze film nog een oscar heeft gewonnen) en vandaag de dag, kan deze film zich nog best goed staande houden. Gewoon jammer dat het verhaal zo verpest is geraakt.
De films die erna komen, kan je met een korrel zout nemen, echter sluiten deze weer aan op de tv serie die een paar geleden is uitgekomen, dus eigenlijk zit je met 2 verschillende tijdslijnen, maar daar zal ik volgende keer wat meer over uit de doeken doen. (Spoiler: niet veel goeds).
-Sander
vrijdag 14 december 2012
Retro review: Morrowind
Alternatieve titel: Nog altijd onovertroffen.
Morrowind is een onderdeel van The Elder Scrolls series (afgekort TES). Nieuwe (en wellicht bekendere) delen zijn Oblivion en Skyrim. Echter, naar mijn mening is Morrowind nog altijd de beste uit de serie. Natuurlijk zijn de graphics wat achterhaald (overigens, er zijn genoeg mods te vinden op het internet, om de grafische pracht op te mooien), qua gameplay is deze gewoon onovertroffen.
Een aantal zaken zijn in alle drie de spellen hetzelfde, het gebruiken van skills levert een "ervaringspunt" op, bij 10 punten level je en kun je statistieken verhogen, dit is een van de "core mechanics" van het spel en gelukkig is dat altijd onaangepast gebleven. Dit betekend ook dat je buiten gevechten om kan levelen. Plukken van planten, om vervolgens potions van te brouwen, het repareren of enchanten van je equipment, drijven van handel en proberen af te dingen om maar een paar voorbeelden te noemen. Dat brengt een leuke ervaring met zich mee, want bij andere RPGs, is het vaak zo dat je pas je ervaringspunten op doet, na een gevecht. Met andere woorden, je karakter ontwikkelt zich alleen, wanneer je er voor vecht. Er zijn wel meer van dit soort spellen te vinden hoor, maar bij TES is het heel verfijnd en mooi uitgediept.
Echter, waar dit spel vooral op verschild met Oblivion (en ook Skyrim), is de immemse vrijheid. Natuurlijk kennen alle spellen een hele grote en open spelwereld, maar bij Morrowind is de beleving net even anders. Simpel voorbeeldje: aan het begin van het spel, maak je je karakter aan. Je kiest een ras, sekse en met welke skills je aan de slag wilt. Je kiest dan bijv. ook, met welk(e) wapen(s) je aan de slag wilt. Van one handed sword tot two handed axes of heuze warhammers, veel keuze. Bij Oblivion is het echter Swords of Hammers (Stabbing of Blunt), zelfde ook voor armour met Light en Heavy, waar je bij Morrowind Light, Medium, Heavy en nog wat dingen er tussen in hebt.
Zelfde geldt overigens ook een beetje voor de verhaallijn. In Morrowind word je niet echt aan het handje genomen. Nadat je begint krijg je een opdracht om iemand te bezoeken die je wat op weg helpt, maar that's it. Je kan lekker je eigen weg inslaan, verschillende guilds betreden, maar ook iemand met een rattenplaag in haar kelder helpen. Ik wil daarmee niet zeggen dat Oblivion een simpel spel is ofzo, maar je wordt er meer aan de hand gehouden en de juiste richting in geduwd. Echter, dit is wel mijn mening en voor een ander is Morrowind misschien te groot en te open om daar zijn eigen weg in te vinden, dus het is echt een persoonlijke voorkeur. Want je moet je ook echt wat meer in het spel verdiepen, je hebt veel meer skills om uit te kiezen, dus je wilt wel dat je niet te veel skills neemt die je Strenght bijv. opwaarderen, ten gunste van andere statistieken.
Qua verhaal wil ik niet te veel verklappen, maar je hebt de mogelijkheid om in principe iedereen aan te vallen (vriend of vijand) en dan kan je ook karakters doden die belangrijk zijn voor het hoofdverhaal en werkelijk de spelwereld veranderen. Het spel waarschuwt je dan ook wanneer je dit hebt gedaan en raad aan een eerdere savegame te laden, of verder te gaan in de wereld die je met deze daad hebt geschapen. Klein lastig ietsje aan dit spel, je kan niet inschatten bij voorbaat hoe sterk een vijand is vergeleken bij jou. Je bent niet bijv. level 15 en je vijand level 14, dus je kan hem aan. Zowel jij als je vijanden hebben geen level. Aan de andere kant, geeft het wel een stukje spanning, loop je een raar beest tegen het lijf en kom je er dan pas achter of je hem aan kan of niet. Dit houdt het wel weer lekker spannend, helemaal als je een donkere kelder ingaat, waar je geen idee hebt wat je tegen komt. Het helpt zeker de sfeer van het spel.
Verder kan je gaan en staan waar je wilt, kom je vanzelf uitdagingen tegen, die je misschien even aan de kant moet shuiven, tot je wat sterker bent. Je kan natuurlijk ook gewoon lekker rondlopen en kijken wat er allemaal is, want er is genoeg te zien en te beleven. Daarnaast kan je met diverse mods je spel ervaring ook aanpassen/uitbreiden. Toevoeging van paarden waarop je kan rijden om maar een makkelijk voorbeeldje te noemen. Dus zelfs als je klaar bent met het spel, kan je even rustig rondzoeken om het spel qua beleving helemaal naar je hand te zetten.
-Sander
Morrowind is een onderdeel van The Elder Scrolls series (afgekort TES). Nieuwe (en wellicht bekendere) delen zijn Oblivion en Skyrim. Echter, naar mijn mening is Morrowind nog altijd de beste uit de serie. Natuurlijk zijn de graphics wat achterhaald (overigens, er zijn genoeg mods te vinden op het internet, om de grafische pracht op te mooien), qua gameplay is deze gewoon onovertroffen.
Een aantal zaken zijn in alle drie de spellen hetzelfde, het gebruiken van skills levert een "ervaringspunt" op, bij 10 punten level je en kun je statistieken verhogen, dit is een van de "core mechanics" van het spel en gelukkig is dat altijd onaangepast gebleven. Dit betekend ook dat je buiten gevechten om kan levelen. Plukken van planten, om vervolgens potions van te brouwen, het repareren of enchanten van je equipment, drijven van handel en proberen af te dingen om maar een paar voorbeelden te noemen. Dat brengt een leuke ervaring met zich mee, want bij andere RPGs, is het vaak zo dat je pas je ervaringspunten op doet, na een gevecht. Met andere woorden, je karakter ontwikkelt zich alleen, wanneer je er voor vecht. Er zijn wel meer van dit soort spellen te vinden hoor, maar bij TES is het heel verfijnd en mooi uitgediept.
Echter, waar dit spel vooral op verschild met Oblivion (en ook Skyrim), is de immemse vrijheid. Natuurlijk kennen alle spellen een hele grote en open spelwereld, maar bij Morrowind is de beleving net even anders. Simpel voorbeeldje: aan het begin van het spel, maak je je karakter aan. Je kiest een ras, sekse en met welke skills je aan de slag wilt. Je kiest dan bijv. ook, met welk(e) wapen(s) je aan de slag wilt. Van one handed sword tot two handed axes of heuze warhammers, veel keuze. Bij Oblivion is het echter Swords of Hammers (Stabbing of Blunt), zelfde ook voor armour met Light en Heavy, waar je bij Morrowind Light, Medium, Heavy en nog wat dingen er tussen in hebt.
Zelfde geldt overigens ook een beetje voor de verhaallijn. In Morrowind word je niet echt aan het handje genomen. Nadat je begint krijg je een opdracht om iemand te bezoeken die je wat op weg helpt, maar that's it. Je kan lekker je eigen weg inslaan, verschillende guilds betreden, maar ook iemand met een rattenplaag in haar kelder helpen. Ik wil daarmee niet zeggen dat Oblivion een simpel spel is ofzo, maar je wordt er meer aan de hand gehouden en de juiste richting in geduwd. Echter, dit is wel mijn mening en voor een ander is Morrowind misschien te groot en te open om daar zijn eigen weg in te vinden, dus het is echt een persoonlijke voorkeur. Want je moet je ook echt wat meer in het spel verdiepen, je hebt veel meer skills om uit te kiezen, dus je wilt wel dat je niet te veel skills neemt die je Strenght bijv. opwaarderen, ten gunste van andere statistieken.
Qua verhaal wil ik niet te veel verklappen, maar je hebt de mogelijkheid om in principe iedereen aan te vallen (vriend of vijand) en dan kan je ook karakters doden die belangrijk zijn voor het hoofdverhaal en werkelijk de spelwereld veranderen. Het spel waarschuwt je dan ook wanneer je dit hebt gedaan en raad aan een eerdere savegame te laden, of verder te gaan in de wereld die je met deze daad hebt geschapen. Klein lastig ietsje aan dit spel, je kan niet inschatten bij voorbaat hoe sterk een vijand is vergeleken bij jou. Je bent niet bijv. level 15 en je vijand level 14, dus je kan hem aan. Zowel jij als je vijanden hebben geen level. Aan de andere kant, geeft het wel een stukje spanning, loop je een raar beest tegen het lijf en kom je er dan pas achter of je hem aan kan of niet. Dit houdt het wel weer lekker spannend, helemaal als je een donkere kelder ingaat, waar je geen idee hebt wat je tegen komt. Het helpt zeker de sfeer van het spel.
Verder kan je gaan en staan waar je wilt, kom je vanzelf uitdagingen tegen, die je misschien even aan de kant moet shuiven, tot je wat sterker bent. Je kan natuurlijk ook gewoon lekker rondlopen en kijken wat er allemaal is, want er is genoeg te zien en te beleven. Daarnaast kan je met diverse mods je spel ervaring ook aanpassen/uitbreiden. Toevoeging van paarden waarop je kan rijden om maar een makkelijk voorbeeldje te noemen. Dus zelfs als je klaar bent met het spel, kan je even rustig rondzoeken om het spel qua beleving helemaal naar je hand te zetten.
-Sander
dinsdag 11 december 2012
Online Gaming: Star Trek Online
Alternatieve titel: Zo kan het ook.
Enige tijd terug, had ik nogal vrij hard uitgehaald naar Star Wars: The Old Republic. Voornamelijk om het F2P model, dat EA/Bioware hiervoor gebruikt heeft. Laat ik even stellen, ik wil echt niet voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, mijn collectie games op de Xbox360 is hopelijk bewijs genoeg daarvoor. Echter, het hele F2P model is in het leven geroepen, om (bij voorkeur) meer geld op te leveren, dan een maandelijkse "subscription" model, waarbij je juist mensen wilt overtuigen van jouw product, om ze zo aan te sporen tot betalen, veelal voor extra's die je niet perse nodig hebt, maar omdat je ze leuk vind en het bedrijf wilt steunen. Het ideale voorbeeld hiervoor is waarschijnlijk League of Legends, het spel kent geen enkele limiet of nadeel voor het niet neerleggen van geld. Alles kan gewoon vrijgespeeld worden, door het spel gewoon te spelen zoals bedoeld.
Zo ook eigenlijk me Star Trek Online, als je een nieuwe account hebt aangemaakt en inlogt, kom je eigenlijk maar 2 restricties tegen: een paar rassen zijn slechts niet beschikbaar (in tegenstelling tot TOR waar een paar rassen wel beschikbaar zijn) en je kan maar maximaal 2 karakters maken. That's it, verder zal je tegen geen enkele restrictie aanlopen. Je kan zoveel skillbars maken, als het spel toelaat. Geen restricties op endgame content en loot, helemaal niets. Ik zal het zelfs nog spannender maken. De Cash shop, kan je o.a. extra character slots kopen (even makkelijk voorbeeldje), dat doe je met Zen. Maar het mooie is, in het spel kan je een grondstof, genaamd: Dilithium verdienen, en of uitgeven aan ingame items, of omzetten in Zen. Je hoeft dus in principe geen cent uit te geven, gewoon het spel te spelen en toch kan je dingen via de cash shop kopen.
Maar genoeg daarover, nu even over het spel. Een van de meer unieke kanten aan dit spel, is dat er 2 verschillende types gameplay in het spel zitten. Aan de ene kant, vlieg je rond met je schip door de ruimte, verkennen, vechten, etc. Maar aan de andere kant, ga je met je crew naar planeten en ruimtestations. Dit zorgt voor een aangename afwisseling in het spel en zeker rond endgame (wanneer je het maximale level hebt bereikt) kan je zelf lekker bepalen hoe of wat je liever speelt. Dit betekend overigens ook dat je voorzowel je captain als je schip equipment verzamelt, maar het voelt niet aan als een zware taak ofzo, het spel is leuk en afwisselend genoeg dat dit eigenlijk vanzelf gaat.
Daarnaast kan je in een Fleet (zeg maar de Guild variant van dit spel) een eigen ruimtestation gaan maken en upgraden, krijg je beschikking over diverse schepen, zijn er uitdagingen die je met 5 tot wel 20 man tegelijk kan doen, exploratie en verschillende dagelijkse "speciale" activiteiten. De makers hebben zeker voor een lekkere afwisseling gezorgd, iets wat je in andere games een beetje mist (niet dat die saai zijn, in tegendeel) maar die geven dit spel net dat beetje meer.
Laat je overigens niet afschrikken van de titel van dit spel. Natuurlijk is er als Trekkie genoeg herkenning en kent het spel vele raakvlakken met de verschillende series wat betreft continuïteit, maar als complete leek stap je makkelijk in het spel. Alles wordt netjes uitgelegd en je kan zelf vervolgens bepalen in hoeverre je je in het verhaal wilt verdiepen. Zeker dit geeft het spel een zetje in de rug, er zijn lange, uitgebreide campagnes die je speelt (waar Trekkies genoeg herkenning uit kunnen halen), maar als buitenstaander zal er voldoende uitleg en achtergrond verhaal gepresenteerd worden, zodat je toch precies weet waar het over gaat en waarom je die ene missie ook al weer accepteerde.
Daarnaast komen er met regelmaat grote en kleine updates uit. Die kleine zijn vooral voor bugfixes en balance changes, maar die grote voegen vaak hele mooie en uitgebreide content toe. Hele nieuwe episodes, of zoals eerder genoemd, de toevoeging van ruimtestations voor fleets. Zelfs als je al een poosje het maximale level bent, zal er zeker nog voldoende te doen zijn en de toekomst beloofd nog meer nieuwe toevoegingen.
-Sander
Enige tijd terug, had ik nogal vrij hard uitgehaald naar Star Wars: The Old Republic. Voornamelijk om het F2P model, dat EA/Bioware hiervoor gebruikt heeft. Laat ik even stellen, ik wil echt niet voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, mijn collectie games op de Xbox360 is hopelijk bewijs genoeg daarvoor. Echter, het hele F2P model is in het leven geroepen, om (bij voorkeur) meer geld op te leveren, dan een maandelijkse "subscription" model, waarbij je juist mensen wilt overtuigen van jouw product, om ze zo aan te sporen tot betalen, veelal voor extra's die je niet perse nodig hebt, maar omdat je ze leuk vind en het bedrijf wilt steunen. Het ideale voorbeeld hiervoor is waarschijnlijk League of Legends, het spel kent geen enkele limiet of nadeel voor het niet neerleggen van geld. Alles kan gewoon vrijgespeeld worden, door het spel gewoon te spelen zoals bedoeld.
Zo ook eigenlijk me Star Trek Online, als je een nieuwe account hebt aangemaakt en inlogt, kom je eigenlijk maar 2 restricties tegen: een paar rassen zijn slechts niet beschikbaar (in tegenstelling tot TOR waar een paar rassen wel beschikbaar zijn) en je kan maar maximaal 2 karakters maken. That's it, verder zal je tegen geen enkele restrictie aanlopen. Je kan zoveel skillbars maken, als het spel toelaat. Geen restricties op endgame content en loot, helemaal niets. Ik zal het zelfs nog spannender maken. De Cash shop, kan je o.a. extra character slots kopen (even makkelijk voorbeeldje), dat doe je met Zen. Maar het mooie is, in het spel kan je een grondstof, genaamd: Dilithium verdienen, en of uitgeven aan ingame items, of omzetten in Zen. Je hoeft dus in principe geen cent uit te geven, gewoon het spel te spelen en toch kan je dingen via de cash shop kopen.
Maar genoeg daarover, nu even over het spel. Een van de meer unieke kanten aan dit spel, is dat er 2 verschillende types gameplay in het spel zitten. Aan de ene kant, vlieg je rond met je schip door de ruimte, verkennen, vechten, etc. Maar aan de andere kant, ga je met je crew naar planeten en ruimtestations. Dit zorgt voor een aangename afwisseling in het spel en zeker rond endgame (wanneer je het maximale level hebt bereikt) kan je zelf lekker bepalen hoe of wat je liever speelt. Dit betekend overigens ook dat je voorzowel je captain als je schip equipment verzamelt, maar het voelt niet aan als een zware taak ofzo, het spel is leuk en afwisselend genoeg dat dit eigenlijk vanzelf gaat.
Daarnaast kan je in een Fleet (zeg maar de Guild variant van dit spel) een eigen ruimtestation gaan maken en upgraden, krijg je beschikking over diverse schepen, zijn er uitdagingen die je met 5 tot wel 20 man tegelijk kan doen, exploratie en verschillende dagelijkse "speciale" activiteiten. De makers hebben zeker voor een lekkere afwisseling gezorgd, iets wat je in andere games een beetje mist (niet dat die saai zijn, in tegendeel) maar die geven dit spel net dat beetje meer.
Laat je overigens niet afschrikken van de titel van dit spel. Natuurlijk is er als Trekkie genoeg herkenning en kent het spel vele raakvlakken met de verschillende series wat betreft continuïteit, maar als complete leek stap je makkelijk in het spel. Alles wordt netjes uitgelegd en je kan zelf vervolgens bepalen in hoeverre je je in het verhaal wilt verdiepen. Zeker dit geeft het spel een zetje in de rug, er zijn lange, uitgebreide campagnes die je speelt (waar Trekkies genoeg herkenning uit kunnen halen), maar als buitenstaander zal er voldoende uitleg en achtergrond verhaal gepresenteerd worden, zodat je toch precies weet waar het over gaat en waarom je die ene missie ook al weer accepteerde.
Daarnaast komen er met regelmaat grote en kleine updates uit. Die kleine zijn vooral voor bugfixes en balance changes, maar die grote voegen vaak hele mooie en uitgebreide content toe. Hele nieuwe episodes, of zoals eerder genoemd, de toevoeging van ruimtestations voor fleets. Zelfs als je al een poosje het maximale level bent, zal er zeker nog voldoende te doen zijn en de toekomst beloofd nog meer nieuwe toevoegingen.
-Sander
woensdag 5 december 2012
Online Gaming: League of Legends
Alternatieve titel: De klim is begonnen.
Vorige week stond ik nog op 3-4, maar dat vond ik niet eens erg. Het waren allemaal leuke en goede potjes, echt de moeite waard dus. Niet dat ik perse een hoge dunk heb, maar ik denk ook graag dat na 3-4 jaar spelen ik een beetje weet hoe het spel werkt en dus de know-how van het spel ook beheers. Nu lijkt me de beste manier om op deze ladder te klimmen (die werkt overigens via het elo principe), om dat te doen door te spelen waar ik goed in ben. Junglen vind ik niet alleen leuk, maar ik ben er (naar mijn idee wederom) ook erg goed in. Ik weet wanneer en hoe ik moet ganken, Dragon en Baron control en pushen van lanes.
Nu ben ik ook nog een grote fan van Stonewall (hij wordt toch een beetje gezien als de beste jungler van NA) en hij geeft mij niet alleen inspiratie maar ook motivatie en legt goed zijn gedachtegang uit en de itembuilds onderbouwt hij goed. Nu is er wel een ander probleempje bij ranked: het bannen van 6 champions bij het begin. Malphite die toch door iedereen als een hele solide jungler gezien wordt, is een top ban. Dat wil zeggen, in principe wordt hij of in elke game gebanned of gekozen, maar dan moet je wel het geluk hebben dat je hem kan kiezen voor je tegenstander dit kan, over het algemeen is het dan veiliger om hem te bannen.
Nu met de veranderingen in S3 die gister live zijn gegaan, is de jungler een stukje moeilijker geworden, dat betekend dat andere champs zonder sustain het een stuk lastiger krijgen. Dan maar voor een oude vetrouwde kiezen, die een ander team niet snel zal kiezen of bannen: Warwick. Deze keuze blijkt vooralsnog een goede te zijn, 3 overwinningen en 0 verloren tot dusver. Ik heb nu mijn placement matches erop zitten, en ik ben geplaatst op de ladder met 1314 elo. Bij winst krijg je punten erbij, bij verlies raak je ze kwijt, op deze manier kan een ieder zien hoe goed (of slecht? Nah, niet iedereen is een pro) je bent.
Ik blijf in ieder geval doorgaan met Warwick als ik de gelegenheid krijg hem te junglen.
Vorige week stond ik nog op 3-4, maar dat vond ik niet eens erg. Het waren allemaal leuke en goede potjes, echt de moeite waard dus. Niet dat ik perse een hoge dunk heb, maar ik denk ook graag dat na 3-4 jaar spelen ik een beetje weet hoe het spel werkt en dus de know-how van het spel ook beheers. Nu lijkt me de beste manier om op deze ladder te klimmen (die werkt overigens via het elo principe), om dat te doen door te spelen waar ik goed in ben. Junglen vind ik niet alleen leuk, maar ik ben er (naar mijn idee wederom) ook erg goed in. Ik weet wanneer en hoe ik moet ganken, Dragon en Baron control en pushen van lanes.
Nu ben ik ook nog een grote fan van Stonewall (hij wordt toch een beetje gezien als de beste jungler van NA) en hij geeft mij niet alleen inspiratie maar ook motivatie en legt goed zijn gedachtegang uit en de itembuilds onderbouwt hij goed. Nu is er wel een ander probleempje bij ranked: het bannen van 6 champions bij het begin. Malphite die toch door iedereen als een hele solide jungler gezien wordt, is een top ban. Dat wil zeggen, in principe wordt hij of in elke game gebanned of gekozen, maar dan moet je wel het geluk hebben dat je hem kan kiezen voor je tegenstander dit kan, over het algemeen is het dan veiliger om hem te bannen.
Nu met de veranderingen in S3 die gister live zijn gegaan, is de jungler een stukje moeilijker geworden, dat betekend dat andere champs zonder sustain het een stuk lastiger krijgen. Dan maar voor een oude vetrouwde kiezen, die een ander team niet snel zal kiezen of bannen: Warwick. Deze keuze blijkt vooralsnog een goede te zijn, 3 overwinningen en 0 verloren tot dusver. Ik heb nu mijn placement matches erop zitten, en ik ben geplaatst op de ladder met 1314 elo. Bij winst krijg je punten erbij, bij verlies raak je ze kwijt, op deze manier kan een ieder zien hoe goed (of slecht? Nah, niet iedereen is een pro) je bent.
Ik blijf in ieder geval doorgaan met Warwick als ik de gelegenheid krijg hem te junglen.
Abonneren op:
Posts (Atom)