Movie night: Terminator 2

Alternatieve titel: Paradox verpest.

Kleine intro, ik vind dit absoluut een van de beste actie films tot op heden, echter zijn er wel een paar dingen die gewoon weg niet meer kloppen aan het verhaal, na deel 1. Disclaimer: er zitten aspecten bij die het plot weggeven, niet lezen als je dit niet wilt weten.

Enige tijd geleden had ik het over The Terminator en voornamelijk het verhaal hierbij. Een van de grootste ergenissen, is dat de tijdslijn verpest is. Ten eerste is John te oud voor de leeftijd die hij zou moeten hebben. In de tijds/verhaallijn, speelt deel twee, zich tien jaar af na deel een. Echter is John een jaar of 14 meen ik in de film. Maar het grootste probleem, is dat ze de "paradox" van deel een breken. In deel een, had ik uitgelegd, dat Reese, John en Skynet elkaars bestaan garanderen. Echter, aan het einde van dit deel, is Skynet volledig gewist uit het bestaan. Cyberdyne Systems wordt opgeblazen, alle materialen, vindingen die kunnen leiden naar de ontwikkeling van Skynet vernietigd en beide Terminators verdwijnen in het niet in een grote pot gesmolten metaal. En daar komt gelijk het probleem om de hoek: geen Skynet, geen John.

Er is absoluut niets mis met vervolgen willen maken, maar je moet je ook afvragen of het wel kan en past. In dit geval absoluut niet. Als actie film heb ik er echt niets op aan te merken. Spanning, geweldide achtervolgingsscènes, spectaculaire grafische pracht rondom de T-1000 (waarvoor deze film nog een oscar heeft gewonnen) en vandaag de dag, kan deze film zich nog best goed staande houden. Gewoon jammer dat het verhaal zo verpest is geraakt.

De films die erna komen, kan je met een korrel zout nemen, echter sluiten deze weer aan op de tv serie die een paar geleden is uitgekomen, dus eigenlijk zit je met 2 verschillende tijdslijnen, maar daar zal ik volgende keer wat meer over uit de doeken doen. (Spoiler: niet veel goeds).

-Sander

Retro review: Morrowind

Alternatieve titel: Nog altijd onovertroffen.

Morrowind is een onderdeel van The Elder Scrolls series (afgekort TES). Nieuwe (en wellicht bekendere) delen zijn Oblivion en Skyrim. Echter, naar mijn mening is Morrowind nog altijd de beste uit de serie. Natuurlijk zijn de graphics wat achterhaald (overigens, er zijn genoeg mods te vinden op het internet, om de grafische pracht op te mooien), qua gameplay is deze gewoon onovertroffen.

Een aantal zaken zijn in alle drie de spellen hetzelfde, het gebruiken van skills levert een "ervaringspunt" op, bij 10 punten level je en kun je statistieken verhogen, dit is een van de "core mechanics" van het spel en gelukkig is dat altijd onaangepast gebleven. Dit betekend ook dat je buiten gevechten om kan levelen. Plukken van planten, om vervolgens potions van te brouwen, het repareren of enchanten van je equipment, drijven van handel en proberen af te dingen om maar een paar voorbeelden te noemen. Dat brengt een leuke ervaring met zich mee, want bij andere RPGs, is het vaak zo dat je pas je ervaringspunten op doet, na een gevecht. Met andere woorden, je karakter ontwikkelt zich alleen, wanneer je er voor vecht. Er zijn wel meer van dit soort spellen te vinden hoor, maar bij TES is het heel verfijnd en mooi uitgediept.

Echter, waar dit spel vooral op verschild met Oblivion (en ook Skyrim), is de immemse vrijheid. Natuurlijk kennen alle spellen een hele grote en open spelwereld, maar bij Morrowind is de beleving net even anders. Simpel voorbeeldje: aan het begin van het spel, maak je je karakter aan. Je kiest een ras, sekse en met welke skills je aan de slag wilt. Je kiest dan bijv. ook, met welk(e) wapen(s) je aan de slag wilt. Van one handed sword tot two handed axes of heuze warhammers, veel keuze. Bij Oblivion is het echter Swords of Hammers (Stabbing of Blunt), zelfde ook voor armour met Light en Heavy, waar je bij Morrowind Light, Medium, Heavy en nog wat dingen er tussen in hebt.

Zelfde geldt overigens ook een beetje voor de verhaallijn. In Morrowind word je niet echt aan het handje genomen. Nadat je begint krijg je een opdracht om iemand te bezoeken die je wat op weg helpt, maar that's it. Je kan lekker je eigen weg inslaan, verschillende guilds betreden, maar ook iemand met een rattenplaag in haar kelder helpen. Ik wil daarmee niet zeggen dat Oblivion een simpel spel is ofzo, maar je wordt er meer aan de hand gehouden en de juiste richting in geduwd. Echter, dit is wel mijn mening en voor een ander is Morrowind misschien te groot en te open om daar zijn eigen weg in te vinden, dus het is echt een persoonlijke voorkeur. Want je moet je ook echt wat meer in het spel verdiepen, je hebt veel meer skills om uit te kiezen, dus je wilt wel dat je niet te veel skills neemt die je Strenght bijv. opwaarderen, ten gunste van andere statistieken.

Qua verhaal wil ik niet te veel verklappen, maar je hebt de mogelijkheid om in principe iedereen aan te vallen (vriend of vijand) en dan kan je ook karakters doden die belangrijk zijn voor het hoofdverhaal en werkelijk de spelwereld veranderen. Het spel waarschuwt je dan ook wanneer je dit hebt gedaan en raad aan een eerdere savegame te laden, of verder te gaan in de wereld die je met deze daad hebt geschapen. Klein lastig ietsje aan dit spel, je kan niet inschatten bij voorbaat hoe sterk een vijand is vergeleken bij jou. Je bent niet bijv. level 15 en je vijand level 14, dus je kan hem aan. Zowel jij als je vijanden hebben geen level. Aan de andere kant, geeft het wel een stukje spanning, loop je een raar beest tegen het lijf en kom je er dan pas achter of je hem aan kan of niet. Dit houdt het wel weer lekker spannend, helemaal als je een donkere kelder ingaat, waar je geen idee hebt wat je tegen komt. Het helpt zeker de sfeer van het spel.

Verder kan je gaan en staan waar je wilt, kom je vanzelf uitdagingen tegen, die je misschien even aan de kant moet shuiven, tot je wat sterker bent. Je kan natuurlijk ook gewoon lekker rondlopen en kijken wat er allemaal is, want er is genoeg te zien en te beleven. Daarnaast kan je met diverse mods je spel ervaring ook aanpassen/uitbreiden. Toevoeging van paarden waarop je kan rijden om maar een makkelijk voorbeeldje te noemen. Dus zelfs als je klaar bent met het spel, kan je even rustig rondzoeken om het spel qua beleving helemaal naar je hand te zetten.

-Sander

Online Gaming: Star Trek Online

Alternatieve titel: Zo kan het ook.

Enige tijd terug, had ik nogal vrij hard uitgehaald naar Star Wars: The Old Republic. Voornamelijk om het F2P model, dat EA/Bioware hiervoor gebruikt heeft. Laat ik even stellen, ik wil echt niet voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, mijn collectie games op de Xbox360 is hopelijk bewijs genoeg daarvoor. Echter, het hele F2P model is in het leven geroepen, om (bij voorkeur) meer geld op te leveren, dan een maandelijkse "subscription" model, waarbij je juist mensen wilt overtuigen van jouw product, om ze zo aan te sporen tot betalen, veelal voor extra's die je niet perse nodig hebt, maar omdat je ze leuk vind en het bedrijf wilt steunen. Het ideale voorbeeld hiervoor is waarschijnlijk League of Legends, het spel kent geen enkele limiet of nadeel voor het niet neerleggen van geld. Alles kan gewoon vrijgespeeld worden, door het spel gewoon te spelen zoals bedoeld.

Zo ook eigenlijk me Star Trek Online, als je een nieuwe account hebt aangemaakt en inlogt, kom je eigenlijk maar 2 restricties tegen: een paar rassen zijn slechts niet beschikbaar (in tegenstelling tot TOR waar een paar rassen wel beschikbaar zijn) en je kan maar maximaal 2 karakters maken. That's it, verder zal je tegen geen enkele restrictie aanlopen. Je kan zoveel skillbars maken, als het spel toelaat. Geen restricties op endgame content en loot, helemaal niets. Ik zal het zelfs nog spannender maken. De Cash shop, kan je o.a. extra character slots kopen (even makkelijk voorbeeldje), dat doe je met Zen. Maar het mooie is, in het spel kan je een grondstof, genaamd: Dilithium verdienen, en of uitgeven aan ingame items, of omzetten in Zen. Je hoeft dus in principe geen cent uit te geven, gewoon het spel te spelen en toch kan je dingen via de cash shop kopen.

Maar genoeg daarover, nu even over het spel. Een van de meer unieke kanten aan dit spel, is dat er 2 verschillende types gameplay in het spel zitten. Aan de ene kant, vlieg je rond met je schip door de ruimte, verkennen, vechten, etc. Maar aan de andere kant, ga je met je crew naar planeten en ruimtestations. Dit zorgt voor een aangename afwisseling in het spel en zeker rond endgame (wanneer je het maximale level hebt bereikt) kan je zelf lekker bepalen hoe of wat je liever speelt. Dit betekend overigens ook dat je voorzowel je captain als je schip equipment verzamelt, maar het voelt niet aan als een zware taak ofzo, het spel is leuk en afwisselend genoeg dat dit eigenlijk vanzelf gaat.

Daarnaast kan je in een Fleet (zeg maar de Guild variant van dit spel) een eigen ruimtestation gaan maken en upgraden, krijg je beschikking over diverse schepen, zijn er uitdagingen die je met 5 tot wel 20 man tegelijk kan doen, exploratie en verschillende dagelijkse "speciale" activiteiten. De makers hebben zeker voor een lekkere afwisseling gezorgd, iets wat je in andere games een beetje mist (niet dat die saai zijn, in tegendeel) maar die geven dit spel net dat beetje meer.

Laat je overigens niet afschrikken van de titel van dit spel. Natuurlijk is er als Trekkie genoeg herkenning en kent het spel vele raakvlakken met de verschillende series wat betreft continuïteit, maar als complete leek stap je makkelijk in het spel. Alles wordt netjes uitgelegd en je kan zelf vervolgens bepalen in hoeverre je je in het verhaal wilt verdiepen. Zeker dit geeft het spel een zetje in de rug, er zijn lange, uitgebreide campagnes die je speelt (waar Trekkies genoeg herkenning uit kunnen halen), maar als buitenstaander zal er voldoende uitleg en achtergrond verhaal gepresenteerd worden, zodat je toch precies weet waar het over gaat en waarom je die ene missie ook al weer accepteerde.

Daarnaast komen er met regelmaat grote en kleine updates uit. Die kleine zijn vooral voor bugfixes en balance changes, maar die grote voegen vaak hele mooie en uitgebreide content toe. Hele nieuwe episodes, of zoals eerder genoemd, de toevoeging van ruimtestations voor fleets. Zelfs als je al een poosje het maximale level bent, zal er zeker nog voldoende te doen zijn en de toekomst beloofd nog meer nieuwe toevoegingen.

-Sander

Online Gaming: League of Legends

Alternatieve titel: De klim is begonnen.

Vorige week stond ik nog op 3-4, maar dat vond ik niet eens erg. Het waren allemaal leuke en goede potjes, echt de moeite waard dus. Niet dat ik perse een hoge dunk heb, maar ik denk ook graag dat na 3-4 jaar spelen ik een beetje weet hoe het spel werkt en dus de know-how van het spel ook beheers. Nu lijkt me de beste manier om op deze ladder te klimmen (die werkt overigens via het elo principe), om dat te doen door te spelen waar ik goed in ben. Junglen vind ik niet alleen leuk, maar ik ben er (naar mijn idee wederom) ook erg goed in. Ik weet wanneer en hoe ik moet ganken, Dragon en Baron control en pushen van lanes.

Nu ben ik ook nog een grote fan van Stonewall (hij wordt toch een beetje gezien als de beste jungler van NA) en hij geeft mij niet alleen inspiratie maar ook motivatie en legt goed zijn gedachtegang uit en de itembuilds onderbouwt hij goed. Nu is er wel een ander probleempje bij ranked: het bannen van 6 champions bij het begin. Malphite die toch door iedereen als een hele solide jungler gezien wordt, is een top ban. Dat wil zeggen, in principe wordt hij of in elke game gebanned of gekozen, maar dan moet je wel het geluk hebben dat je hem kan kiezen voor je tegenstander dit kan, over het algemeen is het dan veiliger om hem te bannen.

Nu met de veranderingen in S3 die gister live zijn gegaan, is de jungler een stukje moeilijker geworden, dat betekend dat andere champs zonder sustain het een stuk lastiger krijgen. Dan maar voor een oude vetrouwde kiezen, die een ander team niet snel zal kiezen of bannen: Warwick. Deze keuze blijkt vooralsnog een goede te zijn, 3 overwinningen en 0 verloren tot dusver. Ik heb nu mijn placement matches erop zitten, en ik ben geplaatst op de ladder met 1314 elo. Bij winst krijg je punten erbij, bij verlies raak je ze kwijt, op deze manier kan een ieder zien hoe goed (of slecht? Nah, niet iedereen is een pro) je bent.

Ik blijf in ieder geval doorgaan met Warwick als ik de gelegenheid krijg hem te junglen.

Movie Night: The Terminator

Alternatieve titel: Tijdreizen en hoofdpijn

Even een kleine disclaimer, er zitten wat spoilers in deze review, omdat ik ook graag wat dieper op het verhaal wil ingaan. Want in eerste instantie, lijkt het verhaal weinig om het lijf te hebben. Een Terminator (gespeeld door Arnold Schwarzenegger) wordt terug gestuurd door de tijd, naar het jaar 1984, om daar vervolgens Sarah Connor (Linda Hamilton) te vermoorden. De reden hiervan is, dat zij in de nabije toekomst een baby ter wereld brengt die luistert naar de naam John Connor. Hij zal in 2029 als leider van "Het Verzet" de mensheid tegen de overwinning van Skynet leiden. Om deze reden wordt The Terminator dus terug gestuurd, maar gelukkig slaagt het verzet er ook in een beschermer voor Sarah terug te sturen: Kyle Reese (Michael Biehn).

Wat volgt is een goed opgezette actie film, waar The Terminator achter Sarah aangaat, terwijl Reese zijn uiterste best doet, om Sarah te beschermen. En zijn uiterste moet hij geven, want zo'n machine (T-800), is niet makkelijk te stoppen. Hij lijkt bijzonder weinig van diverse vuurwapens te merken en hij valt door zijn menselijke uitelijk niet direct op in een menigte. Let wel, deze film is uit 1984, dus niet alles zal er even goed uitzien, maar dit merk je pas tegen het einde van de film. Hier wordt namelijk een oude techniek, genaamd "Stop Motion" gebruikt, om de T-800 in zijn werkelijke gedaante te laten zien, desondanks weet de film zich uitstekend staande te houden tegenover meer recente actie films. Je merkt gewoon dat er meer hart in de film zit, dit merk je heel goed in het verloop van de film, waar veel afwisseling inzit en voornamelijk door Reese. Hij ziet nu een wereld voordat deze zowat verwoest was door Skynet, hij lijkt wereld vreemd en soms bijna betovert door wat hij allemaal ziet.

Nu een stukje van het verhaal, want dat is nog steeds een van de opmerkelijkste dingen en wil je niet dat ik een bijzonder belangrijk plot element verpest voor je: stop dan hier met lezen.

Er zijn namelijk 2 hersenkrakende gebeurtenissen in de film aanwezig. Reese en Sarah krijgen ergens op driekwart van de film een romantische affaire. Aan het einde blijkt dat Sarah zwanger is, van John. Dit betekend dus, dat de vader van John uit de toekomst komt. Had Skynet dit willen voorkomen, had ze nooit een T-800 terug moeten sturen, want dan had ook Reese niet teruggestuurd hoeven worden. Simpelweg gezegd, als de T-800 nooit gestuurd was, had John nooit bestaan. Skynet is verantwoordelijk voor haar eigen ondergang.

Echter, zo simpel ligt het nou net ook weer niet. Wanneer de T-800 vernietigd is, wordt door het bedrijf Cyberdyne een en ander in beslag genomen. Zo ook de chip van de T-800. Met deze chip gaan ze aan de slag, wat uiteindelijk lijdt tot de ontwikkeling van Skynet. Om haar eigen voort bestaan de garanderen, moet Skynet wel deze T-800 terugsturen. Echter om haar voortbestaan te garanderen, zal Skynet ook haar ondergang veroorzaken. Het is op zich een leuke paradox, geen Skynet, geen John. Geen John, geen Skynet. Het geeft ook een idee, dat tijd rechtlijnig is en dat bepaalde evenementen vooraf opgesteld zijn. Ik laat jullie hierzelf nog even lekker over nadenken.

-Sander